محشری بود ز هر ثانیه خون می جوشید

قطعه

 

 از میان در و دیوار صدا می آید

یک نفر ناله کنان پشت دری، گفت علی

 

یک نفر دست به پهلو، به زمین افتاده

مادری خورد زمین و پسری گفت علی

 

شعله می ریخت ز دیوار و در بیت الله

پشت در پیرهن شعله وری گفت علی

 

بال پروانه که می سوخت و می ریخت زمین

ناله ی خسته تر از خسته تری گفت علی

 

چشم حیدر ز دم و دود سیاهی می رفت

تا که در معرکه چشمان تری گفت علی

 

فاتح خیبر و دستی که به بندست دچار

تیغ مانده به نیام و سپری گفت علی

 

چهار مهتاب تماشاگر محشر بودند

تا به روی در خانه، شرری گفت علی

 

چادری سوخت، سری سوخت، گلی پرپر شد

وسط فاجعه بی بال و پری گفت على

 

میخ و دیوار و دری دست به یکی کردند

با لگد سوخت گلی، ریخت دری، گفت علی

 

چون به پاهای علی با قد خم می افتاد

زیر بار غم و آتش، کمری گفت علی

 

پدر جان به لب و مادر سیلی خورده

پشت مادر پسر در به دری گفت علی

 

مادری از نفس افتاد، امان از آتش

ریخته در خودش اما، جگری گفت علی

 

محشری بود ز هر ثانیه خون می جوشید

هرکه می داد از این غم خبری، گفت علی

 

دست بر دامن خود برد، علی گفت علی

بغض را فاطمه می خورد، علی گفت علی