امام رضا(ع) طی حدیثی درباره فضیلت عید غدیر، وقایع اهل آسمان ها و ملائک در این روز با برکت را تشریح فرموده‌اند.
عید غدیر به عنوان مهم‌ترین عید مسلمانان به ویژه شیعیان است؛ دلیل این امر، انتصاب امیرالمؤمنین علیه‌السلام به عنوان خلیفةاللهی از سوی خداوند و ابلاغ پیامبر گرامی اسلام (ص) به استناد آیه بلاغ است؛ آنجا که خداوند فرمود: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ؛ اى پیامبر، آنچه را از جانب پروردگارت به تو نازل شده، ابلاغ کن؛ و اگر نکنى رسالتش را به انجام نرسانده‌ای.»
این انتصاب به قدری نزد خداوند متعال جایگاه داشت که این روز را روز اکمال دین و اتمام نعمت قرار داد؛ از این جهت این نوع دینداری را دین مرضی خود قرار داد و فرمود: اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً؛ امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را برای شما دین مرضی قرار دادم.» هرچند مسلمانان در صدر اسلام از پیام غدیر رویگردان شدند، اما خداوند همواره مسلمانان را از برکات این روز بهره‌مند کرده است؛ روایات اهل عترت(ع) درباره اعمال و آداب و نیز فضیلت سالروز عید غدیر حاکی از تداوم نعمات و برکات غدیر است.
محمد بن ابی‌نصرمی‌گوید روزی در مجلسی که پر از مردم بود از روز غدیر صحبت به میان آمد. یکی از افراد آن را انکار کرد. امام رضا علیه‌السلام فرمود:
پدر من از پدرش روایت کرده است که روز غدیر در آسمانها مشهورتر است از روى زمین، خداوند تعالى در بهشت فردوس قصرى دارد که یک خشت آن نقره، و یک خشت آن از طلاست و در آن صدر هزار قبه (اطاقى که سقف آن به شکل گنبد مستدیر است) و صد هزار خیمه از یاقوت سبز است، خاک آن مشک و عبیر است، و در آن چهار نهر است: نهرى از شراب (بهشتی) و نهرى از آب و نهرى از شیر و نهرى از عسل. إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ فِی السَّمَاءِ أَشْهَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ إِنَّ لِلَّهِ فِی الْفِرْدَوْسِ الْأَعْلَى قَصْراً لَبِنَةٌ مِنْ فِضَّةٍ وَ لَبِنَةٌ مِنْ ذَهَبٍ فِیهِ مِائَةُ أَلْفِ قُبَّةٍ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ مِائَةُ أَلْفِ خَیْمَةٍ مِنْ یَاقُوتٍ أَخْضَرَ تُرَابُهُ الْمِسْكُ وَ الْعَنْبَرُ فِیهِ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ نَهَرٌ مِنْ خَمْرٍ وَ نَهَرٌ مِنْ مَاءٍ وَ نَهَرٌ مِنْ لَبَنٍ وَ نَهَرٌ مِنْ عَسَلٍ
در اطراف و جوانب آن قصر، درختانى است که همه گونه میوه‌ها را دارند و بر آنها پرندگانى است که بدنهایشان از مروارید و بالهایشان از یاقوت است و به انواع نغمهها و آوازها نغمهسرائى دارند. زمانی که روز غدیر شود، اهل آسمانها داخل این قصر مىشوند و خداوند را تسبیح و تقدیس می‌کنند و تهلیل مى‌گویند. سپس این مرغان به پرواز در مىآیند و خودشان را در آب می‌اندازند و سپس از آب بیرون آمده، بدنهاى تر و تازه خود را در آن مشک و عنبر مىمالند. حَوَالَیْهِ أَشْجَارُ جَمِیعِ الْفَوَاكِهِ عَلَیْهِ طُیُورٌ أَبْدَانُهَا مِنْ لُؤْلُؤٍ وَ أَجْنِحَتُهَا مِنْ یَاقُوتٍ وَ تَصُوتُ بِأَلْوَانِ الْأَصْوَاتِ فَإِذَا كَانَ یَوْمُ الْغَدِیرِ وَرَدَ إِلَى ذَلِكَ الْقَصْرِ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ یُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ یُقَدِّسُونَهُ وَ یُهَلِّلُونَهُ تَتَطَایَرُ تِلْكَ الطُّیُورُ فَتَقَعُ فِی ذَلِكَ الْمَاءِ وَ تَتَمَرَّغُ عَلَى ذَلِكَ الْمِسْكِ وَ الْعَنْبَرِ
و زمانی که فرشتگان جمع شوند، همه این مرغان به پرواز مىآیند و آن مشک و عبیر بدن خود را، بر آنان مىپاشند و آن ملائکه در آن روز نُثار فاطمه1 ، براى همدیگر به رسم هدیه مىبرند. فَإِذَا اجْتَمَعَتِ الْمَلَائِكَةُ طَارَتْ فَتَنْفُضُ ذَلِكَ عَلَیْهِمْ وَ إِنَّهُم فِی ذَلِكَ الْیَوْمِ لَیَتَهَادَوْنَ نُثَارَ فَاطِمَةَ ع
چون روز غدیر به پایان مىرسد، ندایى به آنان مىرسد: برگردید و در منازل و مراتب خود مستقر شوید؛ خداوند به جهت گرامى داشتى که براى محمد و على کرده است، شما را از هر خطرى و از هر لغزشى، تا سال دیگر چنین روزى در مصونیت و امن قرار داده است؛ ِ فَإِذَا كَانَ آخِرُ ذَلِكَ الْیَوْمِ نُودُوا انْصَرِفُوا إِلَى مَرَاتِبِكُمْ فَقَدْ أَمِنْتُمُ الْخَطَاءَ وَ الزَّلَلَ إِلَى قَابِلٍ فِی مِثْلِ هَذَا الْیَوْمِ تَكْرِمَةً لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ ع الْخَبَرَ. (مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج3، ص42 و 43؛ إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج1، ص468)
----------------------------------
1ـ نُثار فاطمه: همان میوه‌های درخت طوبی است که در شب زفاف حضرت به امر الهی از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائکه آنها را به عنوان یادگار برداشتند. (بحارالأنوار، ج43، ص109)
منبع: تسنیم