اهل بهشت هنگامی که در بهشت غرق در رحمت الهی هستند، نوری را مانند نور خورشید مشاهده می کنند که درخشندگی و تابش خاصی دارد . بهشتیان گویند: خداوندا ، تو در کتاب خود فرموده ای: (لایَرَوْنَ فیها شَمْساً) (سوره انسان ، آیه13) (در بهشت خورشید را نمی بینند) ، پس این چه نوری است ؟
خداوند تبارک و تعالی جبرئیل را به سوی آنها روانه کند و به آنها بگوید : لیس هذه بشمس ، ولکن علیّاً و فاطمه ضحکا فأشرقت الجنان من نور ضحکهما . این نوری که مشاهده کردید نور خورشید نیست، بلکه علی(ع) و فاطمه(س) خنده ای کردند و از نور لبخند آنها چنین تابشی و درخششی در بهشت ظاهر گردید .
(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش حضرت فاطمه زهرا(س) - صفحه 402)